Kuwa mabadiliko unayotaka kuona katika jumuiya yako
Ilikuwa kupitia safari na kupoteza kwa Msichana wangu Mdogo Jasiri, Rudo, mnamo 2018, ambayo ilizaa Brave Little Hearts Zimbabwe.
Ilianza kwa mimi kutafuta haki juu ya matibabu ambayo tulikutana nayo hospitalini ambayo yalisababisha kupoteza maisha ya mtoto wangu kizembe, na kuheshimu mapambano mazuri ambayo Malaika wetu Mdogo Jasiri alipiga. Alikuwa ameteseka sana.
Nilijaribu kuripoti malalamiko yangu kwa mamlaka lakini kesi yangu ilifagiliwa chini ya kapeti na kuandikwa kama hisia za mama mwenye huzuni.
Iwapo ningesimulia masaibu ya uzembe niliokutana nao na yale yalioharibika hospitalini ingechukua kurasa nyingi. Lakini badala ya kuzama kwa maumivu niliamua kwamba nisonge mbele. Ilinibidi kuwa badiliko ninalotaka kuona katika jumuiya ya moyo. Sikumtakia mtu yeyote hofu na maumivu niliyopitia na sikutaka kumbukumbu ya binti yangu kufifia na kuwa utupu tu. Lakini sikuwa na rasilimali au fedha za kuanzisha mradi wangu.
Nilichokuwa nacho ni kundi la WhatsApp na uhusiano wa kibinafsi na Mungu.
Makosa rahisi husababisha matokeo mabaya
Madaktari wanafunzi walitoa uchunguzi usio sahihi na dawa zisizo sahihi, na ilichukua zaidi ya miezi mitatu kufikia ripoti za matibabu kutoka kwa hospitali. Niliambiwa kwamba hospitali haikutoa ripoti zilizochapwa na kwamba kitabu changu cha mtoto kilikuwa cha kutosha. Katika eneo la kusini mwa Zimbabwe, tunakoishi, kama ilivyo kwa maeneo mengi, hatuna uwezo wa kupata wataalam wa magonjwa ya moyo au vifaa. Lakini hospitali moja nchini India ilikuwa tayari kumtibu binti yangu na walihitaji ripoti hizo kuchapwa. Daktari wa Kihindi aliandika barua pepe nyingi kwa madaktari wa mtoto wangu akiomba ripoti za matibabu. Lakini daktari hakuwatuma, mbali na rekodi chache ambazo hazijakamilika, ambazo nilipaswa kulipia.
Binti yangu alikuwa mgonjwa sana hivi kwamba ilimbidi kuhifadhiwa nyumbani kwa oksijeni, na tulilazimika kununua mizinga kadhaa kila mwezi. Kwa hiyo ilikuwa ya kuhuzunisha moyo wakati muuguzi alisahau kumrudishia binti yangu tanki la oksijeni baada ya kukaa ICU.
Siku ambayo imechapishwa milele katika akili yangu ni siku ambayo alipaswa kuwa na mwangwi. Tuliambiwa tutoe oksijeni yake na kuvuka barabara kuelekea wodi ya watoto. Kulikuwa na dhoruba na upepo nilipokuwa nikimpapasa mtoto wangu kifuani na kumfunika kutoka sehemu za siri. Baada ya mwendo wa haraka wa dakika 4, ambao ulihisi kama milele, tulifika kwenye tovuti ya echo.
Kulikuwa na foleni ndefu na msaidizi wa nesi niliyekuwa naye aliniomba nijiunge na foleni huku akienda kumsajili mtoto wangu kwenye tovuti ya mwangwi. Mpango ulikuwa kwamba mtoto wangu arudishwe wodini ili arudishwe kwenye oksijeni haraka iwezekanavyo, lakini foleni haikusonga. Nilimpa ishara msaidizi wa nesi kwamba mtoto wangu alikuwa akilia kwa muda mrefu sana na alikuwa akibadilika kuwa bluu, ishara wazi ya ukosefu wa oksijeni. Aliniambia kuwa katibu alisema nibaki kwenye foleni. Nilimuuliza ikiwa alinieleza kwamba mtoto alihitaji oksijeni lakini hakujibu. Kwa hiyo nilitoka kwenye foleni na kwenda kwa sekretari kutetea kesi yangu lakini alisema kuwa hakuna mtu aliyemjulisha kuwa mtoto alikuwa na oksijeni. Nilimsihi kwamba alihitaji kupewa kipaumbele lakini alinipuuza. Alianza kupiga kelele akisema nirudi kwenye foleni. Machozi yalikuwa yananitoka huku nikienda kwa mzazi wa mbele ikiwa kwenye foleni na kumuomba aniruhusu niingie mbele yake kwa kuzingatia hali ya mdogo wangu. Alimtazama mtoto wangu na kunipa nafasi yake kwenye mstari.
Hatimaye nilipomwona daktari aliniambia kwamba ikiwa mtoto mchanga yuko kwenye oksijeni hakuna haja ya kusubiri kwenye foleni. Aliniambia nirudi haraka ICU mara tu baada ya mwangwi kumrudisha oksijeni, lakini tanki la oksijeni halikuwepo. Hitilafu rahisi kama hiyo lakini yenye matokeo mabaya sana kwangu na kwa familia yangu. Ningewezaje kusamehe?
Nilijaribu kuweka huzuni yangu nyuma na kusahau yale niliyopitia. Lakini kila niliposikia kifo cha mtoto mwingine na kutambua kwamba walikuwa wamepatwa na jaribu kama hilo, nilitambua kwamba singeweza tena kujificha nyuma ya maumivu yangu na ilinibidi KUFANYA kitu. Kupitia neema ya Mungu nilitambua kwamba nilipomsaidia mtu fulani kwa kumsaidia tu, kupitia ziara ya hospitali, maombi, au mchango, kwamba nilikuwa naponya maumivu yangu mwenyewe. Na nyakati fulani nilisema tu, “Mungu ikiwa ilikuwa mapenzi yako binti yangu apitie haya ili niwasaidie wengine walio katika hali hiyohiyo nitafanya lolote lile.” Hiyo ilinipa nguvu na imani ya kuwa sauti ya kujitetea mimi na wengine, kwa sababu mtoto wangu huyu, ambaye alikufa akiwa na umri wa miezi 10 kwa tricuspid atresia, alibadilisha maisha yangu milele. Hadi wakati huo sikuwahi kusikia kuhusu ugonjwa wa moyo wa kuzaliwa.
Jasiri Little Hearts Zimbabwe - maendeleo yetu
Lengo letu ni kukuza ufahamu wa ugonjwa wa moyo wa kuzaliwa na haki za mtoto kupitia nguzo zetu 6:
1) Haki ya utambuzi wa mapema.
2) Haki ya kupata huduma maalum.
3) Haki ya dawa za bei nafuu.
4) Haki ya kupata upasuaji wa kuokoa maisha kwa wakati.
5) Haki ya lishe.
6) Haki ya kuishi.
Tunafanya hivi kwa kutetea:
- Sera za haki na za haki kwa watoto wanaoishi na ugonjwa wa moyo
- Huduma za moyo zilizogatuliwa kwa majimbo yote
- Jukumu la serikali la kusaidia watoto wanaoishi na ugonjwa huu kwa kuunda suluhisho la ndani na endelevu
Hadi sasa, katika jitihada za kusambaza huduma za moyo katika mikoa yote, tumeanza na Hospitali ya Mpilo kama mradi wetu wa majaribio. Tunafanya marekebisho ili kukifanya kituo cha kwanza cha magonjwa ya moyo katika Mkoa wa Kusini mwa Zimbabwe. Tuna safari ndefu lakini...kwa pamoja tunaweza!
https://www.facebook.com/bravelittleheartszim
